Ben hamileliğe iyice alışmış, hiç doğum olmıyacakmış gibi dolaşırken, 15 Ocak'ta annem geldi Bursa'dan. 16 sında Mehmet'e (doktorumuz) gittik ve daha kapıdan içeri girerken dan diye "Ortadoğu'da yerini ayırttım, 22sinde alıyoruz bebeği" dedi. Ben doğum yapacağımı ancak o anda anladım. Gece 'nasıl olucak, ben nasıl doğum yaparım' kriziyle sabahı buldum. Annemle son hazırlıkların ardından 20sinde babam geldi. 3 koli kestane şekeriyle!!!Pazar günü -doğumun 1 gün öncesi- annemle fönleri çektirdik (fönsüz çıkmam abi), hastaneye gidip dev bir valiz ve 4 kişinin zor taşıdığı muhtelif eşya, kestane şekeri, içecek, süsleme vs odaya bırakıldı.
22 Ocak 2007 Pazartesi - Büyük Gün
Sabah 8'de annem, babam, Hasan ve karnımda Elif'le ben hastaneye gittik. Arkadan Tuba ve Mutlu geldiler. Beni odadan sedyeyle tek başıma çıkarttılar ve asansör beklerken Devrim'le Gade geldi. Sonra ameliyathane... Ben ortalığı biraz(!) ayağa kaldırdığımı hatırlıyorum, sonra gözümü odada açtım.
Ben doğumdayken o gün yanımda olmak için günübirlik gelen Gade ve Devrim de odayı süslemişler harıl harıl. Ellerine sağlık!
09:20'de Minnoş Elif'i, 20 dk. sonra da beni odaya getirmişler.
Elif'in geldiği anda Hasan'ın fotoğraftaki görüntüsü odadaki herkesi perişan etmiş...
Yarı baygın hatırlayabildiğim kadarıyla, bizi hastanede Tuba, Mutlu, Devrim, Gade, Dilek, Emine, Hakan, Pelin, Hüseyin, Şeyda, Şakir, Sinem, Sadiye, Ela, Ersin, Nazıma, Didem, Burçin, Mustafa, Yasemin, Ayşegül, Mürsel ziyaret ettiler.
Geceyi hastanede kızım, annem ve ben birlikte geçidik.
1 yorum:
Dünya tatlısı yeğenim benim! Doğdu da 5 aylık bile oldu. Dayısının bitanesi.
Yorum Gönder